ρητορόμυκτος

ὁ, Α

αυτός που χλευάζει τους ρήτορες.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ῥήτωρ, -ορος + μυκτος (< μύζω «χλευάζω», πρβλ. μυκτηρίζω)].